Moord in een verpleeghuis: 91-jarige heft een bijl op tegen ware liefde!

Moord in een verpleeghuis: 91-jarige heft een bijl op tegen ware liefde!

Een tragisch incident in het leven van een 91-jarige man houdt momenteel het rechtssysteem in Duitsland bezig. Claus P. wordt bij de regionale rechtbank van Potsdam aangeklaagd voor de moord op zijn 87-jarige vrouw Marianne. De zaak herinnert aan de verschrikkingen van ouder worden en zorgen, die vaak gepaard gaan met diepe emotionele problemen. Luidruchtig Berlijnse krant Claus P. is slechthorend en was zelf officier van justitie.

Woensdag luisterde hij slechts fragmentarisch naar het voorlezen van de aanklacht. Bij ondervraging verklaarde hij dat hij weduwe was. Claus P. heeft twee kinderen uit zijn eerste huwelijk, van wie de moeder is overleden aan darmkanker. Zijn tweede vrouw, Marianne, was zijn grote liefde, maar leed aan tal van ernstige ziekten, waaronder diabetes, een hartaanval en een beroerte. Uiteindelijk raakte ze verlamd en uitte ze de wens om waardig te sterven, wat ze duidelijk maakte door een cyanidecapsule te willen, zodat ze niet “wegkwijnen” zou.

De noodlottige dag

Het ongeval begon op 19 mei 2025, toen Claus P. een bijl leende van een buurman, zogenaamd om iets in stukken te hakken. Hij nam de bijl mee naar het verpleeghuis waar Marianne verbleef en wikkelde hem in een handdoek. Luidruchtig koerier Berlijn Hij beweert dat de bijl “uit zijn hand glipte” en dat hij vervolgens toesloeg. Justitie beschouwt het incident echter als een brute moord.

Claus P. omschrijft zijn daden als een “wanhopige daad uit liefde” omdat hij zijn vrouw het lijden wilde besparen. Ondanks zijn leeftijd en gezondheidsproblemen, waaronder gehoorverlies, duizeligheid en evenwichtsproblemen, vertoont hij tijdens de rechtszaak tekenen van verwarring en ongemak.

Dementie en geweld in de zorg

De veelheid aan factoren die tot dergelijke tragische incidenten kunnen leiden, wordt in de vakliteratuur uitvoerig besproken. Studies zoals die in ZQP laten zien dat precaire situaties in de zorg voor mensen met dementie vaak kunnen leiden tot stress en buitensporige eisen aan de zorgverleners. Ook Claus P. ging vaak naar het verpleeghuis om daar voor Marianne te zijn, maar de voortdurende stress leek hem niet meer te dragen.

Hoewel Claus P. zichzelf ten onrechte als een ‘redder’ ziet, illustreert zijn geval de moeilijkheden die familieleden en verzorgers ervaren bij de omgang met ernstig zieke mensen. De uitkomst van het proces zal met spanning worden gadegeslagen nu de samenleving voor de uitdaging staat om oplossingen te vinden voor zowel de rechten van ouderen als de lasten voor zorgverleners.