Iran Under Fire: Dokumentalny filmowiec Sarvestani opowiada o wojnie i nadziei

Iran Under Fire: Dokumentalny filmowiec Sarvestani opowiada o wojnie i nadziei

Berlin, Deutschland - 21 czerwca 2025 r. Iran doświadcza turbulentnych czasów. Irańska twórca filmu dokumentalnego Nima Sarvestani, znany ze swojej pracy na temat problemów społeczno-politycznych, raporty z wygnania na temat obecnych wydarzeń w kraju. Podstawą jego oświadczeń jest premiera jego obecnego filmu dokumentalnego „Oviving the Death Committee” w Berlinie. Film zwraca się do ocalałych z masowych egzekucji z 1988 r., Kiedy tysiące więźniów politycznych zostały wykonane bez uczciwych procesów. Te egzekucje zostały zorganizowane przez ówczesnego lidera Ayatollaha Chomeiniego i nadal są głęboką raną w społeczeństwie irańskim.

W dniu 13 czerwca 2025 r. Nastąpił izraelski atak na irańskie obiekty nuklearne, który zaostrzył konflikt między dwoma krajami i spowodował wojownicze argumenty w Iranie. Sarvestani opisuje mieszane uczucia Irańczyków cierpiących na reżim. Wielu odczuwa ulgę w bombardowaniu irańskiej telewizji, która była używana do indoktrynacji. Przed rewolucją w 1979 r. Związek między Iranem a Izraelem był wciąż spokojny; Od tego czasu jednak Izrael był postrzegany jako wrog.

Rola reżimu i opozycji

Filmowca dokumentalna podkreśla, że ​​sami Irańczycy muszą stać się aktywne, aby obalić reżim. Interwencja zagraniczna nie jest wystarczająca; Wymagana jest zorganizowana opozycja. W tym kontekście Sarvestani odnosi się do masowych egzekucji z lat 80. XX wieku, które przede wszystkim dotknęły więźniów politycznych. Szacunki są różne, ale Amnesty International i ONZ Rada Praw Człowieka zakładają co najmniej 30 000 ofiar. Zwolennicy Volksmojahedin Iran (MEK) i członkowie innych grup lewicowych zostali wykonani w tym kontekście, który został użyty dla władców w tym czasie do ataku MEK, operacji Mersad.

Masowe egzekucje zostały przeprowadzone bez podstaw prawnych, nie było uczciwych procesów. Dokonano tego w całkowitej bezkarności klimatu, podczas gdy rząd zignorował wiele międzynarodowych przekonań i roszczeń o prześladowania przestępcze. Sarvestani opisuje traumę ocalałych i niesprawiedliwość, jaką ucierpiały. Obecnie obawia się, że reżim może upaść w ciągu roku i przyciągnie swoje nadzieje na demokratyczną przyszłość dla Iranu.

Protesty i ich znaczenie

Ruch protestacyjny jest zorganizowany decentralnie bez centralnej postaci przywódczej i obejmuje obywateli z różnych klas społecznych, w tym bezrobotnych młodych ludzi, którzy cierpią szczególnie z powodu dyskryminacji. Do 30 000 pracowników uczestniczyło w strajkach w kluczowych branżach, co podkreśla znaczenie ruchu robotniczego w kulturze protestacyjnej. Pomimo ogromnych represji sił bezpieczeństwa, które wymagały już ponad 500 ofiar śmiertelnych i ponad 20 000 zatrzymań, w aparacie represyjnym rośnie wyczerpanie. Pęknięcia w elicie są jasne, a siły bezpieczeństwa coraz bardziej wahają się stłumienia protestów poprzez brutalną przemoc.

W tym pełnym czasie sytuacja w Iranie pozostaje napięta i niepewna, podczas gdy żyje nadzieja na zmianę ludzi. Sarvestani i wielu innych patrzy na możliwą demokratyczną przyszłość narodu.

Więcej informacji na temat tła masowych wykonań patrz Wikipedia i bpb.de.