Iran Under Fire: documentairemaker Sarvestani vertelt over oorlog en hoop

Iran Under Fire: documentairemaker Sarvestani vertelt over oorlog en hoop

Berlin, Deutschland - Op 21 juni 2025 ervaart Iran turbulente tijden. Iraanse documentairemaker Nima Sarvestani, bekend om zijn werk over sociaal-politieke kwesties, rapporten uit ballingschap over de huidige ontwikkelingen in het land. De achtergrond van zijn verklaringen is de première van zijn huidige documentaire "Surviving the Death Committee" in Berlijn. De film richt zich op de overlevenden van de massa -executies uit 1988 toen duizenden politieke gevangenen zonder eerlijke processen werden geëxecuteerd. Deze executies werden geregeld door de toenmalige topleider Ayatollah Khomeini en zijn nog steeds een diep zittende wond in de Iraanse samenleving.

Op 13 juni 2025 vond een Israëlische aanval op Iraanse nucleaire faciliteiten plaats, die het conflict tussen de twee landen aanscherpte en resulteerde in oorlogszuchtige argumenten in Iran. Sarvestani beschrijft de gemengde gevoelens van de Iraniërs die aan het regime lijden. Velen worden opgelucht door het bombarderen van de Iraanse televisie, die werd gebruikt voor indoctrinatie. Vóór de revolutie van 1979 was de relatie tussen Iran en Israël nog steeds vreedzaam; Sindsdien is Israël echter als een vijand gezien.

De rol van het regime en de oppositie

De documentaire filmmaker benadrukt dat het Iraanse volk zelf actief moet worden om het regime omver te werpen. Een buitenlandse interventie is niet voldoende; Een georganiseerde oppositie is vereist. In deze context verwijst Sarvestani naar de massa -executies van de jaren tachtig, die voornamelijk getroffen zijn van politieke gevangenen. De schattingen variëren sterk, maar Amnesty International en de VN -mensenrechtenraad veronderstellen ten minste 30.000 slachtoffers. De aanhangers van de Volksmojahedin Iran (MEK) en leden van andere links -wing groepen werden in deze context uitgevoerd, die destijds voor de heersers werd gebruikt voor een aanval door de MEK, de Mersad -operatie.

De massa -executies werden zonder wettelijke basis uitgevoerd, er waren geen eerlijke processen. Dit werd gedaan in een klimaat volledige straffeloosheid, terwijl de regering talloze internationale overtuigingen en claims voor criminele vervolging negeerde. Sarvestani beschrijft het trauma van de overlevenden en het onrecht dat ze hebben opgelopen. Hij is momenteel bang dat het regime mogelijk binnen een jaar zou kunnen instorten en zijn hoop zal zetten op een democratische toekomst voor Iran.

protesten en hun betekenis

De protestbeweging is decentrally georganiseerd zonder een centraal leiderschapsfiguur en omvat burgers uit verschillende sociale klassen, waaronder werkloze jongeren die met name lijden aan discriminatie. Tot 30.000 werknemers hebben deelgenomen aan stakingen in belangrijke industrieën, wat het belang van de arbeidersbeweging in de protestcultuur onderstreept. Ondanks de massale repressie van de veiligheidstroepen, die al meer dan 500 dodelijke slachtoffers en meer dan 20.000 detentie eisten, is er steeds meer uitputting binnen het repressieve apparaat. De scheuren in de elite zijn duidelijk en veiligheidstroepen aarzelen steeds vaker om de protesten te onderdrukken door brutaal geweld.

In deze bewogen tijd blijft de situatie in Iran gespannen en onzeker, terwijl hoop op verandering in de mensen leeft. Sarvestani en vele anderen kijken naar een mogelijke democratische toekomst voor de natie.

Zie Wikipedia en [bpb.de] en en [bpb.de] en en [bpb.de] en en [bpb.de] en en [bpb.de] en en [bpb.de] en en [bpb.de] en en [bpb.de] en en bpb.de.