Het kasteel achtergrond op het paleis van de Republiek: een kwestie van esthetiek en democratisch modernisme

Veröffentlicht:

Von:

Die Schlosskulisse, die vor ziemlich genau 30 Jahren vor dem noch stehenden Palast der Republik entstand, stellte zweifellos die Macht der Fachleute in Architektur- und Städtebaudebatten in Frage: Wer entscheidet über die Ästhetik unserer Umwelt? Aber durchgesetzt und durchgeführt wurde das Projekt sicher nicht von einer „Kamarilla neo- bis rechtskonservativer Preußen-Nostalgiker“, wie kürzlich eine Autorin im Stadtmagazin „Tip“ gänzlich ahistorisch wütete. Ich kann das als einer der damaligen Mit-Kuratoren durchaus selbstbewusst behaupten. Sicher wirkte die seit den 1970er-Jahren in der DDR und der alten Bundesrepublik betriebene Idealisierung der hohenzollernschen Militärmonarchie zum angeblich vornehmlich liberalen Kunst- und Kultur-Staat. Auch der fatale …
Het kasteelachters, dat bijna 30 jaar geleden werd gecreëerd voor het paleis van de Republiek die nog steeds stond, twijfelde ongetwijfeld de kracht van de experts in architectuur en stedelijke gebouwen: wie beslist over de esthetiek van onze omgeving? Maar het project werd zeker niet afgedwongen en uitgevoerd door een "kamarilla neo- tot rechtse conservatieve Pruisische nostalgic", als een auteur in het stadstip "volledig ahistorisch. Als een van de toenmalige co-curators op dat moment kan ik dit veilig claimen. De idealisatie van de Hohenzollern Military Tonarchy, die sinds de jaren 1970 in de DDR en de Oude Federale Republiek is geëxploiteerd, was zeker van de naar verluidt voornamelijk liberale kunst en culturele staat. Ook de fatale ... (Symbolbild/MB)

Het kasteelachtergrond, dat bijna precies 30 jaar geleden werd gecreëerd voor het paleis van de Republiek die nog steeds stond, twijfelde ongetwijfeld de kracht van experts in architectuur en stedelijke ontwikkelingsdebatten: wie beslist over de esthetiek van onze omgeving?

Maar geïmplementeerd en uitgevoerd, het project was zeker niet door een "kamarilla neo naar rechts-conservatieve Pruisische nostalgic", zoals een auteur onlangs woedde in het stadstip ". Als een van de toenmalige co-curators op dat moment kan ik dit veilig claimen.

De idealisatie van de Hohenzollern Military Tonarchy, die sinds de jaren zeventig in de DDR en de Oude Federale Republiek wordt geëxploiteerd, was zeker van de vermeende primair liberale kunst en culturele staat. Fataal Duits idealisme speelde ook een belangrijke rol die kunst een gedepolitiseerde speciale rol in het leven geeft. Maar Pruisen reactionairen? Niet dat ik me herinnerde.

Links en conservatieven zijn toegewijd

Daarom was het ook mogelijk voor de linker -liberale Kristin Feiss die in de wol was gewassen om een ​​tentoonstelling van tien "moderne" tegenplannen te tonen aan het replica -project in de Castle Backdrop. Zelfs toen was haar architecturale galerij Aedes een centrum van het zoeken naar de vormen van een democratische moderniteit, dus het open debat over onaangename onderwerpen zoals gevelreplica's maakt er ook deel van uit. Om ze een "Pruisische nostalgicus" te noemen, is gewoon laster.

De architecten Frank Augustin en Goerd Peschken of de Academie voor de kunsten De Bau waren echt niet Pruisen-reluctant, omdat ze zo'n achtergrond voorstelden om het debat te democratiseren. En de Parijse kunstenaar Catherine Feff, die deze achtergrond met meer dan 50 heeft gemaakt, zou een reactionair moeten zijn? Er waren linksen, liberalen, conservatieven die campagne voerden voor het project.

Wilhelm von Boddien-No maakt het uit hoe je bij zijn wederopbouwproject staat, deze eerlijkheid moet het niet verspreiden als onderdeel van een politieke Pruisische renaissance, maar als een puur esthetisch project van de stadsreconstructie. Dat is de reden waarom de curatoren de volledige ontwerpvrijheid hadden - tot foto's waarop het wordt aangetoond voor het voortbestaan ​​van het paleis van de Republiek.

Al deze tegenstrijdige perspectieven zijn nog steeds te vinden in de catalogusband "The Castle?" lezen. En natuurlijk keek sommige reactionair ook uit naar de setting. Maar ze speelden geen rol voor hun constructie en het ontwerp van de tentoonstellingen. Anders zou dit project niet zijn opgesteld.

Nikolaus Bernau was er: de achtergrond van het kasteel was geen project van een reactionaire kamarilla.