Ciemna strona sportu: jak uzależnienie sportowe podbija nasze życie!

Ciemna strona sportu: jak uzależnienie sportowe podbija nasze życie!

Mariel Geppert, psycholog sportowy w Berlinie, wyjaśnia, że istnieje wyraźna różnica między ambitnym treningiem a uzależnieniem od sportów. Podczas gdy ambici sportowcy przestrzegają planowanych faz regeneracji i odpoczynku, sportowcy ludzie często ignorują obrażenia i odczuwają wewnętrzną przymus podczas treningu.

Objawy i niebezpieczeństwa związane z uzależnieniem sportowym

Niebezpieczeństwa związane z tym uzależnieniem są różnorodne. Dotknięte osoby cierpią z powodu izolacji, trudności w pracy lub w szkole i mogą być skonfrontowani z huśtawkami nastroju, a także uszkodzeniami fizycznymi, takimi jak obrażenia i dyspozycje hormonalne. Jak dotąd uzależnienie sportowe nie zostało sklasyfikowane jako niezależna choroba w ICD, która utrudnia zdiagnozowanie, jak netdoktor .

Ludzie cierpiący na sporty często mają zniekształcone postrzeganie swojej sytuacji i nie rozpoznają sygnałów ostrzegawczych. Zwykle poruszają się w kółko, w których nadmierny sport jest uważany za normalny. Objawy uzależnienia sportowego są podobne do objawów uzależnienia od hazardu. Należą do nich:

• Zwiększenie pracy treningowej, aby uniknąć negatywnych uczuć
• Objawy odstawienia dla nieudanego treningu
• Niepowodzenie w eksperymentach w celu zmniejszenia obciążenia sportowego
• Regularne zawód ze sportem
• trening pomimo obrażeń lub bólu

Im więcej tych kryteriów, bardziej wyraźne uzależnienie sportowe. Diagnoza różnicowa ma kluczowe znaczenie dla wykluczenia innych zaburzeń, takich jak zaburzenia odżywiania.

Terapia i wsparcie

Ponieważ uzależnienie sportowe nie jest niezależnym zaburzeniem, nie ma konkretnych kryteriów diagnostycznych, co utrudnia leczenie. Pierwszymi kontaktami są często lekarze ogólni, którzy mogą skierować specjalistów, takich jak psychologowie lub psychiatrzy. lekarze sportowcy Zeitung Wskazuje, że ważne jest, aby poważnie traktować znaki sportu, szczególnie wśród młodych sportowców.

Podejścia terapii obejmują terapię behawioralną, a także głęboką psychologiczną i ogólnoustrojową terapię. Trenerzy i terapeuci odgrywają kluczową rolę w obserwowaniu objawów. Wyzwanie polega na znalezieniu zdrowej równowagi między aktywnością sportową a innymi dziedzinami życia.

Rozpowszechnienie uzależnienia sportowego różni się w zależności od sportu, a niektóre szacunki wskazują, że około 1 na 100 sportowców wykazuje nieprawidłowości. W sporcie wytrzymałościowym wskaźnik sportowców może nawet wynosić od 4,5% do 20%. W szczególności kobiety są często dotknięte sportem wtórnym i często walczą z zaburzeniami odżywiania.

Połączenie sportowych ambicji i chęć rozpoznania może prowadzić do rozwoju uzależnienia sportowego. Jeśli wzrośnie świadomość tego tematu, może być możliwe osiągnięcie większego dotknięcia i pomoc, zanim będzie za późno.