Van de FriedeneStheaterbühne tot de realiteit: een blik op de wereldsituatie
Van de FriedeneStheaterbühne tot de realiteit: een blik op de wereldsituatie
Het is een scenario van een nachtmerrie: de wereld viert vrede terwijl de bommen op elke hoeken vallen! Afgelopen vrijdag kondigde het Nobelcomité in Oslo aan dat de Japanse organisatie Nihon Hidankyo de Nobelprijs voor de vrede heeft ontvangen. Een groot moment? Nauwelijks als je naar de realiteit kijkt!
Verbazingwekkend dat in een jaar waarin de bommen ontploffen in het Midden -Oosten, de tanks rollen in Oekraïne en een bloederige burgeroorlog woedt in Jemen, die moeten worden gekroond door Nobelvieringen voor vrede. In Stockholm wordt de rode loper uitgerold, de gasten Ray in Royal Flair en een sappige prijs van een miljoen euro wacht op de prijswinnaar - terwijl aan de andere kant van de wereld de oorlog woedt!
Een prijs in een illusionaire wereld
verdient ongetwijfeld respect voor hun onvermoeibare inspanningen. Maar hoeft op dit moment niet te worden ondervraagd of er echt een Nobelprijs voor de vrede in zo'n chaotische wereld zou moeten zijn? De westerse vredesvoorschriften zijn op de afgrond! De EU, die zelfs in 2012 de Nobelprijs kreeg, is machteloos in het conflict in het Midden -Oosten. De Verenigde Naties? Als een schaduw van zichzelf. En terwijl de VS zich terugtrekken in een "Amerika eerste" trauma, vraagt de wereld zich af wanneer de illusie zal breken en de volgende koplamp uit de lucht valt en op de rode loper is geslagen.
De realiteit is meedogenloos: terroristische aanvallen, ontvoerde en vermoorde Israëli's en tienduizenden burgers in de Gazastrook. Het risico op escalatie tussen Israël en Iran heeft een bedreigend hoogtepunt bereikt. Peace -inspanningen? Ze falen live voor de ogen van een krachtige wereldwijde gemeenschap. En in de tussentijd blijft Rusland trouw aan zijn imperiale ambities, klaar voor één taal: die van geweld.
De bittere waarheden van onze tijd
De tijden van "vrede voor iedereen" zijn voorbij. Stabiliteit is het nieuwe magische woord! We moeten heroverwegen in geopolitiek: beperk conflicten regionaal, leiden onderhandelingen tussen strijdende partijen en tegelijkertijd geweld verminderen tot een minimum. Ironisch genoeg kan dat betekenen dat we meer en niet minder wapens nodig hebben! Afduiken is geen taboe - het is momenteel een onmisbare strategie om onze beveiliging te beschermen.
Eén ding is duidelijk: in tegenstelling tot Truman Burank, die zichzelf kan bevrijden van de enscenering aan het einde van zijn film, leeft de wereld niet in een droom. De realiteit is moeilijk en vaak meedogenloos. Er is geen glinsterende finale, geen gelukkig einde - alleen de broeierige waarheid van een wereld die echt moet lijden. Hoera voor vrede? Gewoon een show die binnenkort zal eindigen!
In de echte wereld, omringd door terreur en chaos, blijft de vraag: wanneer wordt de westerse wereld eindelijk wakker? Het gordijn is gevallen, de show is voorbij!