Το ντοκιμαντέρ «Rocco και οι αδελφοί του» αποκαλύπτει τη ριζοσπαστική τέχνη των καλλιτεχνών του Βερολίνου στο δημόσιο χώρο

Το ντοκιμαντέρ «Rocco και οι αδελφοί του» αποκαλύπτει τη ριζοσπαστική τέχνη των καλλιτεχνών του Βερολίνου στο δημόσιο χώρο

Τίτλος: "Rocco και οι αδελφοί του - Action Art in Berlin Underground"

Ένας άνδρας σε σκούρα μπλε dungarees με χαρτί υγείας με ρολό κάτω από το χέρι εισέρχεται σε μια μπλε και λευκή βαμμένη τουαλέτα Dixie. Η σκηνή, η οποία επαναλαμβάνεται αμέτρητες φορές κάθε μέρα στο Βερολίνο, ξαφνικά μετατρέπεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Αντί για έναν κατασκευαστή που επιδιώκει μια οικεία επιχείρηση, τυχαία περαστικούς -για να δείτε έναν ψεκαστήρα γκράφιτι στο δρόμο προς το έδαφος του Βερολίνου. Αυτό είναι το προοίμιο του ντοκιμαντέρ "Rocco και οι αδελφοί του" και δείχνει τι οι καλλιτέχνες δράσης του Βερολίνου ονομάζουν "Urban Mimicry".

Ένας από τους καλλιτέχνες από το συλλογικό, ο οποίος εισάγει τον εαυτό του ως "Rocco", εξηγεί: "Το ωραίο πράγμα για το Βερολίνο είναι ότι οι άνθρωποι περπατούν μέσα από τη ζωή με blinkers - και μόλις έχουμε ένα προειδοποιητικό γιλέκο, έχουμε το δικαίωμα να υπάρχει στο δρόμο". Το Dixieklo βρίσκεται πάνω από έναν άξονα έκτακτης ανάγκης μιας σήραγγας του μετρό και ο τόπος δεν επιλέγεται τυχαία. Το κανονιστικό γραφείο του Charlottenburg λέγεται ότι είναι ακριβώς πίσω, όπου οι εργαζόμενοι παίρνουν τακτικά διάλειμμα καπνίσματος. Για τον Rocco και το συλλογικό του, είναι διασκεδαστικό να παίζεις με ανθρώπους. Ενώ κανείς δεν κοιτάζει προσεκτικά όταν οι κατασκευαστές πηγαίνουν στην τουαλέτα με χαρτί υγείας κάτω από τα χέρια τους, η εξαφάνιση ενός παιδιού στο hoodie στη σήραγγα του μετρό οδηγεί σε εντελώς διαφορετικές αντιδράσεις.

Το ντοκιμαντέρ "Rocco και η τέχνη των αδελφών του-ριζοσπαστικής δράσης από το Βερολίνο" είναι μια παραγωγή του ραδιοφώνου Saarland και μπορεί να προβληθεί στη βιβλιοθήκη ARD Media μέχρι το 2025. Οι ενέργειές τους κυμαίνονται από έναν συμβολικό τάφο για φθηνές τιμές ενοικίασης στο έμπλαστρο Kreuzberg σε ένα εντελώς επιπλωμένο δωμάτιο στον άξονα του μετρό σε μια ανάποδα σημαία αρκούδας στην οροφή του Δημαρχείου Schöneberg. Τα πολιτικά ζητήματα είναι συχνά το επίκεντρο των καλλιτεχνών.

Η τεκμηρίωση δημιουργήθηκε με τη συνεργασία με τους διευθυντές Philip Majer και Lukas Ratius από την ταινία Bunkhouse. Πάνω από ένα χρόνο οδήγησαν συνεντεύξεις με τους καλλιτέχνες, είδαν το αρχείο υλικό και γυρίστηκαν νέες σκηνές. Η ταινία δείχνει ένα κολάζ διαφόρων ηχογραφήσεων που έγιναν τόσο από τους ίδιους τους καλλιτέχνες όσο και από τους κινηματογραφιστές. Η αισθητική της ταινίας αναλαμβάνει την ατμόσφαιρα της σκηνής γκράφιτι και παρουσιάζει χειροποίητες λήψεις κάμερας, πυροβολισμούς και αποσπάσματα συνέντευξης, όπου ο Rocco σχολιάζει κυρίως τη δράση. Οι γρήγορες μουσικές συνεισφορές δημιουργούν μια αίσθηση γεμάτη με αδρεναλίνη που βιώνουν οι καλλιτέχνες στις ενέργειές τους.

Σε αντίθεση με πολλούς άλλους καλλιτέχνες γκράφιτι, "ο Rocco και οι αδελφοί του" δεν αφορούν μόνο το τελικό αποτέλεσμα, αλλά και για το λάκτισμα και τον τρόπο να ολοκληρώσουν τα έργα τους. Αποδέχονται ότι δεν τρέχουν όλα ομαλά. Ο Rocco αναφέρει ότι έχει ήδη χτυπήσει τρεις φορές από μια γραμμή ηλεκτρικής ενέργειας και ότι οι γνωστοί δεν έχουν επιβιώσει από κάποιες ενέργειες. Παρ 'όλα αυτά, οι καλλιτέχνες προετοιμάζονται με μεγάλη προσοχή. Για παράδειγμα, η Rocco μετρά ένα τρένο μετρό, συγκρίνει διάφορες σειρές στη Wikipedia και ξοδεύει νύχτες στους θάμνους για να εξηγήσει το προσωπικό ασφαλείας. Ονομάζει αυτό το "τακτικό φινέτσα". Το εμπόδιο είναι να γίνει μεγαλύτερο και πιο περίπλοκο για να ξεπεράσει την προηγούμενη αίσθηση του επιτεύγματος.

Το ντοκιμαντέρ "Rocco και οι αδελφοί του" όχι μόνο δείχνουν την παθιασμένη τέχνη της δράσης του συλλογικού συλλογικού Βερολίνου, αλλά και ανυψώνει το φως στη σημασία του σχεδιασμού του δημόσιου χώρου. Το Βερολίνο χρησιμεύει ως πεδίο για τους καλλιτέχνες που θέλουν να προκαλέσουν και να διασκεδάσουν με τις ενέργειές τους. Θέλουν να σχεδιάσουν και να επικρίνουν τα πολιτικά ζητήματα και η ταινία δίνει συναρπαστικές ιδέες για το μικρόκοσμο τους.