Van de verplichte militaire dienst: het ontroerende verhaal van Tom Günther

Van de verplichte militaire dienst: het ontroerende verhaal van Tom Günther

Berlin, Deutschland - Op 28 mei 2025 heeft bijna 63-jarige Tom Günther oude documenten weggegooid, inclusief een modelbeslissing uit 1981 en een aanvraag om dit te weigeren. Voor hem maken deze acties deel uit van de reflectie op zijn verleden. Günther weigerde de militaire dienst en wilde in plaats daarvan gemeenschapsdienst doen. Dit was echter geen eenvoudig proces omdat de autoriteiten veel hindernissen op zijn manier zetten. Hij beschrijft zijn ervaringen met de Bundeswehr en de autoriteiten als autoritair en oneerlijk, die de sociale acceptatie van het geweten van de militaire dienst in Duitsland weerspiegelen, die alleen toenam van de jaren 1970

.

Hij diende zijn aanvraag in voor de weigering van oorlog tegen oorlog in 1980. Toen hij in het districtsmilitaire vervangingskantoor in Hanover bemonsteerde, werd hij blootgesteld aan beledigende verklaringen. Ondanks de politieke omstandigheden en de status van vier pachten, ontving Günther een brief van de Militaire Area Administration, die in neutrale enveloppen werden gestuurd. Om te protesteren tegen deze ongepaste afhandeling, wendde hij zich uiteindelijk tot de Sovjet -ambassade in Oost -Berlijn. Na de hereniging, toen hij al een universitair diploma had voltooid, ontving hij opnieuw e -mail van het District Defense Office, dat met een dreigend verdrag tot de leeftijd van 32 kwam.

de lange weg om

Günther steun van een campagne tegen dienstplicht en gedwongen diensten. Om de tijd te winnen, stuurde hij geen politiecertificaat van goed gedrag en benadrukte uiteindelijk een belangrijk succes in 1993 toen zijn aanvraag voor weigering om oorlog te voeren werd erkend. Desondanks moest hij gemeenschapsdienst doen. Om te voorkomen dat bellen, documenteerde hij gezondheidsproblemen en maakte hij bezwaar tegen een bezwaar, waardoor de reden voor zijn weigering werd aangepast. Ten slotte ontving hij de aankondiging dat een conversie naar het ambtenarenapparaat niet langer was bedoeld.

Deze ervaringen weerspiegelen het wettelijke kader van de weigering aan oorlog in Duitsland, die worden gereguleerd door artikel 12A van de basiswet. Dit zegt dat niemand gedwongen kan worden om tegen zijn geweten te werken. Hoewel de Federale Republiek Duitsland de eerste staat was die deze wet in 1949 toeliet, moest Conscientious Conscience Conscience hun redenen voor het geweten presenteren voor een examenraad tot 1983. De gemeenschapsdienst werd geïntroduceerd in 1961 en was een eerste stap in de richting van sociale erkenning van gewetensvol geweten.

Sociale acceptatie en huidige ontwikkelingen

De opschorting van dienstplicht in 2011 leidde tot het einde van het ambtenarenapparaat, dat niet alleen het gewetensgeweten presenteerde, maar ook de door hen ondersteunde sociale instellingen. Terwijl meer dan 2,5 miljoen jonge mannen als ambtenaren van ambtenaren werkten, bleven weigers al lang sociale buitenstaanders. In de afgelopen jaren is er echter een herbeoordeling geweest, waarbij providers van de ambtenaren in toenemende mate als waardevolle steun in de sociale sector erkennen.

Het wettelijke kader is sinds de hervorming van 2004 grotendeels ongewijzigd gebleven. Geïnteresseerde partijen kunnen een aanvraag indienen voor weigering om dit te doen, zelfs tijdens de actieve militaire dienst, en worden ondersteund door organisaties zoals de Duitse Peace Society. Gezien de geopolitieke spanningen was er alleen al in 2022 een toename van toepassingen voor de weigering van de oorlog. In 2023 zijn er al 1.672 aanvragen geregistreerd, waaruit blijkt dat het onderwerp vandaag nog steeds van grote relevantie is.

Tom Günther is van plan de oude voorbeeldrichtlijnen voor zijn 19-jarige zoon te behouden. In zijn overwegingen wordt het idee weerspiegeld dat het omgaan met het onderwerp bewustzijn van militaire dienst en de bijbehorende sociale veranderingen belangrijk zou moeten blijven in toekomstige generaties.