Van het kleine buurtfestival tot het stadsberoemde evenement: een gesprek met de oprichter van het Lesbian-Gay City Festival

Van het kleine buurtfestival tot het stadsberoemde evenement: een gesprek met de oprichter van het Lesbian-Gay City Festival

De lesbische homostadtfest in Nollendorfplatz in Berlijn heeft al voor de 29e keer plaatsgevonden en heeft zich in de afgelopen decennia ontwikkeld van een klein buurtfestival tot een groot en inclusief evenement. Gerhard Hoffmann, een van de oprichters van het City Festival, praat met de Berliner Zeitung over de ontwikkeling en het belang van het festival.

Het eerste stadsfestival had de eenvoudige naam "Street Festival" en zou moeten dienen om de mensen in de Nollendorfkiez beter te leren kennen en met anderen te netwerken. Hoffmann is nog steeds verrast dat het nu een festival is geworden met meer dan 350.000 bezoekers. Hij herinnert zich de wilde bank, vooral op het podium, toen slechts ongeveer honderd toeschouwers aanwezig waren. In de tussentijd volgen duizenden zijn politieke talkshow, waarin hij politici en beroemdheden nader bekijken.

De Nollendorfkiez speelt een belangrijke historische rol voor lesbiennes en homo's. Nadat het fascisme alles in Duitsland had vernietigd, ontwikkelde het homoseksuele leven in Berlijn zich langzaam. Hoffmann benadrukt dat tegen het einde van de jaren zestig nazi's zelfs in de Bondssten zaten en blijven proberen homo- en lesbische mensen moeilijk te maken om het leven moeilijk te maken. De Nollendorfkiez speelde een belangrijke rol in deze tijd, en zelfs vandaag zijn er nog steeds veel restaurants voor de LGBT+-gemeenschap.

Het organisatieteam van het stadsfestival weerspiegelde aanvankelijk de geschiedenis van de buurt en werd voornamelijk gevormd door homoseksuele organisatoren. In de tussentijd werkt men echter aan het compenseren van genderverdeling en ook het opnemen van transvrouwen en mannen. De naam van het festival wordt echter niet weerspiegeld in de organisatie. Het stadsfestival is bedoeld voor iedereen: lesbiennes, homo's, binaire en niet -binaire mensen zijn welkom en zijn te vinden op de informatiestands, in het programma en onder bezoekers van jaar tot jaar.

Het motto van het stadsfestival van dit jaar is "gelijke rechten voor ongelijk - wereldwijd" zoals in voorgaande jaren. Dit is bedoeld om de ongelijkheden tussen mannen en vrouwen, heteroseksuelen en homoseksuele mensen te benadrukken. Hoffmann benadrukt dat het motto niet op een bepaalde groep gericht is, maar universeel toepast.

In termen van de gasten van zijn talkshow "The Wild Sofa" is Hoffmann nogal bezorgd. Onderwerpen zoals transseksualiteit, democratisering en omgaan met haatmisdrijven zijn veeleisend en hij heeft slechts een beperkte tijd voor zijn verklaringen. Desalniettemin kijkt hij uit naar de discussies met politici zoals familie -minister Lisa Paus, SPD -secretaris -generaal Kevin Kühnert en de regerende burgemeester Kai Wegner.

Op de vraag of de AFD een informatie op het stadsfestival moet krijgen, reageert Hoffmann in een negatief effect. Hij beschrijft de partij niet als democratisch en benadrukt dat je geen vijanden moet krijgen op het stadsfestival. Hij wil bezoekers overtuigen om andere partijen te kiezen. Andere instellingen of clubs worden ook bepaald door de organisator.

Hoffmann's relatie met Christopher Street Day (CSD) is ver weg. Hij benadrukt echter dat de discussie of de CSD een partij is of een demonstratie is, niet relevant is. Voor hem is het oké dat de deelnemers van de CSD eenmaal per jaar op een auto dansen en het als een feestelijke dag beschouwen.

Ten slotte wil Hoffmann sociale interactie zoals de Stockholmer CSD, waaraan mensen van verschillende professionele groepen en religies deelnemen, ook in uniformen. Hij benadrukt zijn bereidheid om het stadsfestival zo lang mogelijk te organiseren en kijkt uit naar het komende evenement.