Berlijns laatste weerstand: heroïsche ontsnappingen en fatale gevechten in 1945

Berlijns laatste weerstand: heroïsche ontsnappingen en fatale gevechten in 1945

Mitte, Deutschland - Op 23 april 1945 was het stadscentrum van Berlijn in noodtoestand. Hitler's territorium was gekrompen tot een deprimerend minimum van slechts 80 vierkante kilometer. Terwijl honderdduizenden Duitse soldaten en burgers het niet te stoppen einde van de oorlog verwachtten, was de stad stevig onder controle van brute gevechten. Het stadscentrum was officieel gesloten om 12.00 uur en alleen de lokale bevolking mochten de stad verlaten. De vlucht was voor velen een uitdaging omdat belangrijke hoofdwegen van barricades werden geblokkeerd. De journalist Theo Findahl, die sinds 1939 in Berlijn had gewoond, slaagde erin om naar Dahlem te vluchten, waar hij en zijn vrienden in een tuin over de geruchten in Berlijn circuleerden. [Welt] meldt dat op 16 april 1945 het Rode Leger de storm op Berlijn begon met 2,5 miljoen soldaten.

Na slechts drie dagen bittere gevechten stortte de laatste Duitse frontlinie in op de Seelower Heights. Op 20 april, de 56e verjaardag van Hitler, opende de Sovjet -artillerie het vuur op het Government District. De eerste tanks bereikten de stadsgrenzen op 21 april, terwijl de districten van de stad geleidelijk werden veroverd - Hohenschönhausen viel op 23 april, Reinickendorf en Spandau op 24 april, Zehlendorf op 25 april.

De situatie in de stad

De gevechten concentreerden zich steeds meer op grote kruisingen en bruggen. Voor veel Duitsers, waaronder Joden zoals Siegmund Weltlinger en Hans Rosenthal, eindigde het schuilplaats toen het gevaar van deportatie voorbij leek te komen. Op 27 april was het landgebied van Hitler slechts een tiende van de stad in Berlijnse stad en miljoenen mensen waren op zoek naar bescherming in bunkers en lucht -raid shellers. Duitse weerstand was zwak; Veel soldaten werden geconfronteerd met de verkiezingen tussen gevangenschap en dood, terwijl het Rode Leger onstuimig naar het centrum van Berlijn ging. Volgens de [Süddeutsche Zeitung] was de Wehrmacht al aanzienlijk verzwakt en weigerde de NSDAP een overgave te accepteren.

De laatste inhoud van de Wehrmacht deed al het mogelijke om de Sovjet -opmars te stoppen. De wanhopige locatie werd getoond in de gemobiliseerde bevolking die werd gebruikt voor de constructie van loopgraven en planken. Op 30 april kuste het overlevende leiderschap rond Hitler, Joseph Goebbels en Martin Bormann de realiteit van de naderende nederlaag, terwijl de Command Force op dezelfde dag een brutale lijn moest trekken door Hitler's zelfmoord. Op 30 april had het Rode Leger de vlag over de Reichstag, twee dagen later, op 2 mei, de laatste Wehrmacht -verenigingen in Berlijn gaven zich over. [DHM] voegt eraan toe dat de onvoorwaardelijke overgave is ondertekend op 8 mei.

De effecten

De gevechten voor Berlijn eisten vreselijke levens. Naar schatting stierven ten minste 80.000 Sovjet en ongeveer 100.000 Duitse soldaten en burgers. In een stressvol klimaat van angst en hopeloosheid wendden de burgers van de stad zich tot mislukte doorzettingsslogans, terwijl de realiteit voortdurend zijn loop in de straten van Berlijn ging. Hitler's optimistische belofte van de "laatste overwinning" werd steeds ongelooflijker, vooral in de laatste paar weken van de oorlog.

Op 25 april 1945 leidde een gidsorde aan bij de meedogenloze schietpartijen van burgers door de Waffen-SS-commando's. In het midden van deze donkere sfeer leek het laatste verzet van het Duitse leger niet te stoppen met het oog op het beoogde offensief van het Rode Leger. 8 mei 1945 markeerde uiteindelijk het officiële einde van de oorlog in Europa en luidde een nieuw tijdperk in.