Renaissance van geprefabriceerde gebouwen: vandaag begint de nieuwe tentoonstelling in Potsdam!

Renaissance van geprefabriceerde gebouwen: vandaag begint de nieuwe tentoonstelling in Potsdam!

Vandaag opent in Potsdam de tentoonstelling ‘Residential Complex’ in Minsk, die een fascinerende blik werpt op de erfenis van de geprefabriceerde bouwarchitectuur van de DDR. Deze tentoonstelling, die te zien is tot en met 8 februari 2026, presenteert een gevarieerde collectie kunstwerken die het thema socialistische woningbouw behandelen. Onder curatorschap van Kito Nedo worden 50 werken van 22 kunstenaars getoond, die verschillende perspectieven openen op de veelbelovende maar ook controversiële woonvormen. De Minsk bevindt zich aan de Max-Planck-Straße 17 in Potsdam en is elke dag, behalve dinsdag, geopend van 10.00 tot 19.00 uur. De toegangsprijs is 10 euro, verlaagd naar 8 euro, waarbij de toegang gratis is op de laatste zondag van de maand, zoals rbb24 meldt.

De tentoonstelling gaat in op de verandering in geprefabriceerde gebouwen, die oorspronkelijk waren ontworpen als symbolen van sociale gelijkheid en uitgebreide infrastructuur voor ongeveer 5.000 inwoners. In de DDR waren deze wooncomplexen bedoeld om ervoor te zorgen dat alle bewoners op dezelfde vierkante meters konden wonen. Maar na de val van de Berlijnse Muur veranderden de opvattingen: de geprefabriceerde gebouwen die tussen 1957 en 1990 in grote aantallen werden gebouwd – alleen al in de DDR ongeveer 1,9 miljoen nieuwe appartementen – zijn vaak een sociaal stigma geworden dat verband houdt met de ineenstorting van het socialistische systeem, zoals ZDF rapporteert.

Diverse perspectieven op de geprefabriceerde bouwcultuur

De kunstwerken in de tentoonstelling weerspiegelen niet alleen de voormalige prestige-architectuur, maar ook de uitdagingen en sociale verdeeldheid die gepaard gaan met geprefabriceerde bouwarchitectuur. Werken als ‘Grauzone’ (2015) van Markus Draper, waarin zinken modellen met holle binnenkanten worden getoond, en ‘Lobeda’ van Sabine Moritz (1991-94), waarin ze haar jeugdherinneringen aan een nederzetting in Jena bespreekt, illustreren deze dualiteit. In zijn werk “Ugly Luise” (2004) wijdt Manfred Pernice zich aan de geschiedenis van de sloop van een oud geprefabriceerd gebouw in Berlijn-Mitte, wat de ambivalente relatie met geprefabriceerde bouwarchitectuur onderstreept, zoals [coolis.de](https://coolis.de/2024/09/23/wohntraeume-aus-beton-mythos- Plattenbau-der-ddr/) geanalyseerd.

Naast de tentoonstelling is er een uitgebreid begeleidend programma en een catalogus met verdere informatie en evenementen. De huidige situatie van de bouwactiviteiten in Potsdam laat zien dat het onderwerp geprefabriceerde gebouwen vandaag de dag nog steeds zeer relevant is en laat zien hoe levendige architectuur kan voortkomen uit geprefabriceerde woonwijken. Deze nieuwe gebouwen bieden niet alleen moderne woonruimte, maar dragen ook bij aan de sociale integratie.

Een kijkje in de geschiedenis

De term ‘geprefabriceerd bouwen’ is onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van de DDR. Deze gebouwen kwamen voort uit de behoefte om snelle en kosteneffectieve oplossingen te vinden voor de catastrofale huisvestingssituatie in Duitsland na de Tweede Wereldoorlog. Prefabgebouwen werden vanaf de jaren zestig bijzonder populair en vertegenwoordigden een moderne wooncultuur met voorzieningen als centrale verwarming en stromend warm water. Ook al staan ​​veel van deze gebouwen inmiddels leeg of zijn ze gesloopt, de renovatie en modernisering van de bestaande prefab woonwijken laat zien dat een comeback van de ‘plaat’ mogelijk is.

De tentoonstelling ‘Wooncomplex’ biedt niet alleen een terugblik op de visies van de DDR, maar stimuleert ook de discussie over de betekenis en toekomst van dit bijzondere bouwtype. Geïnteresseerden kunnen de opening van de tentoonstelling bezoeken en zo een deel van het Oost-Duitse erfgoed vormgeven.