Nowa wystawa: Antysemityzm na Bałtyku – mroczne dziedzictwo”

Nowa wystawa: Antysemityzm na Bałtyku – mroczne dziedzictwo”

Od 27 sierpnia do 17 października 2025 r. wystawa „Czy mewy czasem o mnie myślą?” odbędzie się w ratuszu Lichtenberg w Berlinie. autorstwa dr Kristine von Soden przedstawia. Wystawa porusza tematykę wykluczenia i wydalenia kąpiących się Żydów na wybrzeżu Morza Bałtyckiego od początku XX wieku po antysemicką politykę wysiedleń w czasach narodowego socjalizmu. Wernisaż odbędzie się we wtorek 26 sierpnia 2025 o godzinie 18:30. w obecności kuratora. Wystawa ta jest pierwszą prezentacją w Berlinie i jest realizowana we współpracy z Komisarzem ds. Antysemityzmu w Lichtenbergu.

Zwiedzający mogą spodziewać się zbioru tekstów z listów i pamiętników, które dają wgląd w życie ważnych osobistości żydowskich, takich jak Else Lasker-Schuler, Victor Klemperer i Mascha Kaléko. Wystawa rzuca światło na codzienne życie na plaży i dokumentuje rosnące zagrożenie antysemickie aż do 1937 roku.

Wydarzenia towarzyszące i dostępność

W piątek 10 października kuratorka oprowadzi po wystawie, po której o godz. 19:00 odbędzie się czytanie jej książki. w Izbie Rady. Ogólnie rzecz biorąc, wydarzenia mają na celu nie tylko przybliżenie burzliwej historii kąpiących się Żydów, ale także stworzenie przestrzeni do dyskusji. Należy zaznaczyć, że ze względu na awarię windy bezbarierowy dostęp do wystawy prawdopodobnie zostanie zagwarantowany dopiero w połowie września.

Po pierwszej prezentacji w Lichtenberg wystawę będzie można oglądać w ratuszu Schöneberg od 27 października do 28 listopada 2025 r. W celu uzyskania dalszych informacji osoby zainteresowane mogą skontaktować się z urzędnikiem ds. antysemityzmu w urzędzie dzielnicy Lichtenberg.

Antysemityzm na wakacjach na plaży

Tematyka wystawy znajduje swój kontekst w historycznej analizie życia Żydów w niemieckich kurortach nadmorskich, którą badali m.in. historycy Frank Bajohr. W swojej książce „Nasz hotel jest wolny od Żydów” opisuje powszechną w XIX i XX wieku dyskryminację żydowskich urlopowiczów w kurortach nad Morzem Bałtyckim. Jeszcze zanim naziści doszli do władzy w 1933 r., hotele często reklamowały się jako „wolne od Żydów”. Bajohr podkreśla, że ​​żydowscy wczasowicze musieli przeprowadzić ukierunkowane badania przy wyborze miejsca wypoczynku, aby uniknąć miejsc o charakterze antysemickim.

W swojej pracy dziennikarka Kristine von Soden szczegółowo omawia antysemityzm uzdrowiskowy i pokazuje, że żydowscy goście uzdrowisk często spotykali się z subtelnymi mechanizmami wykluczenia, które znajdowały odzwierciedlenie w materiałach marketingowych hoteli. W miejscach takich jak Zinnowitz i Warnemünde antysemickie obelgi były na porządku dziennym, a żydowscy goście musieli w tajemnicy szukać wskazówek, aby uniknąć możliwej dyskryminacji. Historia ta rozciąga się także na stacje takie jak Kolberg, gdzie w 1910 roku dla żydowskich gości uzdrowiska udostępniono dwie synagogi.

Podsumowując, nadchodząca wystawa w Lichtenbergu nie tylko otwiera okno w przeszłość, ale także podnosi krytyczne pytania społeczne dotyczące antysemityzmu i dyskryminacji, zarówno w kontekście historycznym, jak i współczesnym.

Więcej informacji o wystawie i programie towarzyszącym można znaleźć na stronie oficjalna strona miasta Berlina lub skonsultuj się Generał żydowski I Kultura Deutschlandfunku aby uzyskać bardziej szczegółowe artykuły na ten temat.