Το Καράτ γιορτάζει 50 χρόνια ιστορίας βράχου: Μια ματιά πίσω και μπροστά!

Το Καράτ γιορτάζει 50 χρόνια ιστορίας βράχου: Μια ματιά πίσω και μπροστά!

Berlin, Deutschland - 6 Ιουνίου 2025 είναι μια ξεχωριστή μέρα για τη γερμανική μουσική σκηνή, επειδή η ροκ μπάντα Karat γιορτάζει την 50ή επέτειό της. Η μπάντα ιδρύθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1975 στο πολιτιστικό κέντρο "Otto Buchwitz" στη Heidenau κοντά στη Δρέσδη. Αρχικά ενεργό ως τζαζ μουσικός, η προηγούμενη ομάδα "Panta Rhei" έφερε το ίδρυμα το θεμέλιο για τη μουσική τους σταδιοδρομία. Οι πρώτες πρόβες έλαβαν χώρα σε ένα μύλο στα γραφικά βουνά Elbe Sandstone. Ήδη τον Ιανουάριο του 1975 οι μουσικοί ανέλαβαν τα πρώτα τραγούδια στο ραδιόφωνο GDR.

Το 1976 ο Bernd Römer εντάχθηκε στο συγκρότημα ως κιθαρίστας και ένα χρόνο αργότερα ο Herbert Dreilich έγινε ο μόνιμος τραγουδιστής. Ένα δραστικό έτος για το Καράτ ήταν το 1977, όταν η μπάντα έδωσε την πρώτη τους συναυλία στη Δύση σε ένα Φεστιβάλ Τύπου του West Berlin Sed. Παράγουν επίσης ένα ορόσημο συνθετικά: έγραψαν το τραγούδι τίτλου για την ταινία "Πρέπει να πάτε περίπου επτά γέφυρες", το οποίο απαγορεύτηκε στο GDR. Παρ 'όλα αυτά, το τραγούδι έγινε ένα χτύπημα τόσο στο GDR όσο και στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και ο Καράτ έλαβε τέλος 4.000 Westmark.

Μια μοναδική σταδιοδρομία

Το Karat ήταν η πρώτη μπάντα από το GDR που είχε τη δυνατότητα να δημοσιεύσει αρχεία στην Ανατολή και τη Δύση. Αυτό άνοιξε νέες ευκαιρίες, και το 1982 η μπάντα έπαιξε μια συναυλία sold-out στο West Berlin Waldbühne. Ένα άλλο highlight ήταν το 1983 όταν το Karat ήταν η πρώτη μπάντα GDR στη δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή "Wetten, Dass ..;" εκτελείται. Το τραγούδι "Πρέπει να πάτε περίπου επτά γέφυρες", που αποτελείται από τον Ed Sillms και το κείμενο από τον Helmut Richter, αντιπροσωπεύει το συναισθηματικό κέντρο της δισκογραφίας της και ήταν αρχικά μέρος μιας ταινίας που αντιμετώπισε μια ατυχή σχέση μεταξύ ενός πόλου και ενός γερμανικού.

Η δημοτικότητα του τίτλου αυξήθηκε γρήγορα, ειδικά αφού ο Karat κέρδισε το Grand Prix στο Διεθνές Φεστιβάλ Schlager του 1978. Το single έφτασε στη δεύτερη θέση στην GDR ετήσια παρέλαση HIT. Ο Peter Maffay, ένας εξέχοντος Γερμανός μουσικός, ζήτησε το 1980 για άδεια να καταγράψει τη δική του εκδοχή του τραγουδιού. Η προσαρμογή του, η οποία έρχεται με ένα εντυπωσιακό σόλο σαξόφωνο, έγινε πολύ δημοφιλής και έφτασε πάνω από δύο εκατομμύρια πωλήσεις. Δεδομένου ότι ο Καράτ δεν είχε τη δυνατότητα να εμφανιστεί στην τηλεόραση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας τη δεκαετία του 1980, η έκδοση του Maffay έγινε πιο παρών στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αύξησε περαιτέρω την συνειδητοποίηση του Καράτ.

Αντίσταση προκλήσεων

Μετά την επανένωση, ο Karat αντιμετώπισε την πρόκληση να διατηρήσει τον αριθμό των θεατών στις συναυλίες τους. Τραγικά, ο Herbert Dreilich πέθανε από καρκίνο του ήπατος το 2004, το οποίο η μπάντα παρουσίασε μια δύσκολη κατάσταση. Ο γιος του Claudius ανέλαβε το ρόλο του τραγουδιστή, ενώ η μπάντα προσωρινά "K ...!" ονομάστηκε. Το 2007 η Karat ήταν τελικά σε θέση να ανακτήσει το όνομά της και να απολαύσει και πάλι την αυξανόμενη δημοτικότητα.

Τα τελευταία χρόνια, ο Heiko Jung και ο Daniel Bätge, και οι δύο έμπειροι μουσικοί, έχουν επεκτείνει τη σειρά. Ο Bernd Römer, το τελευταίο ιδρυτικό μέλος, γιορτάζει μια εντυπωσιακή 50ετή συμμετοχή φέτος. Ο Καράτ δηλώνει ότι πάνω από 5.000 συναυλίες έπαιξαν και πώλησαν 20 εκατομμύρια ρεκόρ. Το τελευταίο έργο στο συγκρότημα είναι το άλμπουμ "Hoheit Heaven", το οποίο συμπεριλήφθηκε σε μεγάλο βαθμό.

Το Karat κοιτάζει πίσω σε μια κινούμενη ιστορία που συνδέεται στενά με την πολιτική κατάσταση στο GDR. Η μπάντα γνώρισε την γεμάτη σχέση μεταξύ της ροκ μουσικής και του κρατικού αυταρχισμού, ο οποίος συχνά διαμορφώθηκε από τη λογοκρισία και τις περιοριστικές άδειες απόδοσης. Παρ 'όλα αυτά, βρήκαν τρόπους να εκφραστούν καλλιτεχνικά και να γίνουν σύμβολο της μουσικής ελευθερίας. Ιστορικά ενδιαφέρον υπόβαθρο σχετικά με τη μουσική πολιτική στο GDR τεκμηριώνεται σε διάφορες αναλύσεις, οι οποίες ερευνούν τις προκλήσεις και την επιτυχία της μουσικής σκηνής ( musikanalyse.net ).

Μια ματιά στην ιστορία της μπάντας του Karat δείχνει ότι η μουσική είναι κάτι περισσότερο από απλά ψυχαγωγία. Μπορεί επίσης να χτίσει γέφυρες σε πολιτικά και πολιτιστικά όρια.