Frankrijk's keuze van het parlement: nieuwe lijnen van conflict en de toekomst van Marine Le Pen
Frankrijk's keuze van het parlement: nieuwe lijnen van conflict en de toekomst van Marine Le Pen
Still in Frankrijk na een parlementaire verkiezing: een blik op de nieuwe lijnen van conflict
De parlementsverkiezingen in Frankrijk hebben in eerste instantie de opmars van de rechtse populisten gestopt. Jordan Bardella en het raciale embleem nationaal (marginaal) moeten nu kleinere rollen in het parlement bakken. Maar hoewel veel Europese hoofdsteden ademen, zijn nieuwe conflictlijnen al herkenbaar.
Net als het Verenigd Koninkrijk koos de Franse kiezers niet iets, maar tegen iets. Ze zijn samengekomen om Marine Le Pen te voorkomen, maar niet om het politieke landschap actief vorm te geven.
De werknemerspartij in het VK won ook niet vanwege haar overtuiging, maar omdat de Britten de Tories het zat hadden. De Britse oppositieleider Keir Strandmer heeft nu de mogelijkheid om veel beter te doen. In Frankrijk, daarentegen, ziet de situatie er heel anders uit.
De links -Wing Alliance of Greens, Socialisten, Communisten en de LFI Left Party was een gemeenschap van doeleinden vanaf het begin die optrad tegen Marine Le Pen en haar politieke kamp. Jean-Luc Mélenchon, de oprichter van de linkse populistische partij La France Insoumise (LFI), verkondigde op de verkiezingsavond dat links de Republiek had gered en klaar was om te regeren.
Het linker folkfront moet eerst zijn interne conflicten overwinnen. Vóór de verkiezingen konden ze het niet eens eens zijn over een gezamenlijke kandidaat voor het hoofd van de regering. De managementvraag blijft onduidelijk. Mélenchon zelf is een groot probleem. Hoewel hij 22 procent van de stemmen ontving bij de laatste presidentsverkiezingen en de runoff -verkiezingen en nip miste, is hij te polariserend en te radicaal om de nodige bruggen te bouwen die Frankrijk niet stil hoeft te staan.
Marine Le Pen vertrouwt precies op stilstand, verlamming en gebrek aan vooruitzichten. Ze is van plan president te worden bij de vierde poging en Frankrijk te bekeren. Ondanks de verkiezingsoverwinning van de links -Wing Alliantie, zijn hun kansen paradoxaal genoeg niet kleiner geworden. Het is nu aan de bereidheid om haar tegenstanders in gevaar te brengen of ze uiteindelijk goed zal blijven. Helaas is dit niet in zicht.
Emmanuel Macron is nu een "Lame Duck" op de NAVO -top in de Verenigde Staten. Hoewel hij alles zal doen wat hij kan om deze indruk te vermijden, maar met een parlement thuis dat het huishouden coördineert en belangrijke hervormingen kan blokkeren, is Macron een gebonden president die weinig in beweging kan brengen. Het is niet uitgesloten dat zijn voortijdige beslissing om het parlement op te lossen en nieuwe verkiezingen te stellen aan het einde van Marine Le Pen de weg zou kunnen effenen naar het Élysée -paleis.
De parlementsverkiezingen in Frankrijk stopten aanvankelijk de rechtse populisten. Maar kijken naar de nieuwe conflictlijnen toont aan dat stilstand en verlamming dreigen. De toekomst van Frankrijk hangt af van de bereidheid om een compromis en eenheid van de politieke krachten te compromitteren om het land te bevorderen.