Οι ξεχασμένοι τέσσερις φίλοι: Πώς τα σκυλιά έχουν διαμορφώσει τα πεζοδρόμια του Βερολίνου και γιατί κερδίζουν το σεβασμό μας

Von NAG Redaktion

Die Geschichte der Berliner Bürgersteige ist eng mit den Vierbeinern verbunden, die einst die Straßen der Stadt bevölkerten. Auf historischen Fotos kann man Hunde sehen, die Holzkarren ziehen oder Höfe bewachen. Tatsächlich verdankt Berlin den Hunden seine gepflasterten Bürgersteige. Im frühen 19. Jahrhundert war es alles andere als angenehm, Berlin zu Fuß zu erkunden. Die Straßen waren sandig oder matschig. Der französische Schriftsteller Stendhal beschrieb die Stadt als eine Sandwüste, in der man bis zu den Knöcheln einsinkt. Die Betreiber des bekannten Berliner Etablissements „Lutter & Wegner“ legten vor ihrem Laden große Granitplatten aus, um ihren Gästen den Zugang zu …
Η ιστορία των πεζοδρομίων του Βερολίνου είναι στενά συνδεδεμένη με τους τέσσερις φίλους, οι οποίοι κάποτε κατοικούσαν τους δρόμους της πόλης. Στις ιστορικές φωτογραφίες μπορείτε να δείτε σκυλιά, να τραβήξετε τα ξύλινα καροτσάκια ή τα φρουρά. Στην πραγματικότητα, το Βερολίνο οφείλει τα πλακόστρωτά του πεζοδρόμια στα σκυλιά. Στις αρχές του 19ου αιώνα ήταν οτιδήποτε άλλο παρά ευχάριστο να εξερευνήσετε το Βερολίνο με τα πόδια. Οι δρόμοι ήταν αμμώδεις ή μανιώδεις. Ο Γάλλος συγγραφέας Stendhal περιέγραψε την πόλη ως αμμώδη έρημο στην οποία βυθίζετε τους αστραγάλους σας. Οι χειριστές της καλά γνωστού ίδρυμα του Βερολίνου "Lutter & Wegner" έβαλαν μεγάλες πλάκες γρανίτη μπροστά στο κατάστημά τους για να αποκτήσουν πρόσβαση στους καλεσμένους τους ... (Symbolbild/MB)

Η ιστορία των πεζοδρομίων του Βερολίνου είναι στενά συνδεδεμένη με τους τέσσερις φίλους που κάποτε κατοικούσαν τους δρόμους της πόλης. Στις ιστορικές φωτογραφίες μπορείτε να δείτε σκυλιά, να τραβήξετε τα ξύλινα καροτσάκια ή τα φρουρά. Στην πραγματικότητα, το Βερολίνο οφείλει τα πλακόστρωτά του πεζοδρόμια στα σκυλιά.

Στις αρχές του 19ου αιώνα, ήταν οτιδήποτε άλλο παρά ευχάριστο να εξερευνήσετε το Βερολίνο με τα πόδια. Οι δρόμοι ήταν αμμώδεις ή μανιώδεις. Ο Γάλλος συγγραφέας Stendhal περιέγραψε την πόλη ως αμμώδη έρημο στην οποία βυθίζετε τους αστραγάλους σας. Οι φορείς εκμετάλλευσης του γνωστού ίδρυμα του Βερολίνου "Lutter & Wegner" φυτεύτηκαν μεγάλες πλάκες γρανίτη μπροστά από το κατάστημά τους για να κάνουν πρόσβαση στους καλεσμένους τους. Αυτό εμπόδισε τη μεταφορά της άμμου στο μπαρ κρασιού.

Αυτή η ιδέα ήταν καλά δεκτή και ο βασιλιάς Friedrich Wilhelm III. διέταξε το 1825 ότι όλα τα μονοπάτια του Βερολίνου πρέπει να είναι στρωμένα με παρόμοιες πέτρες. Ωστόσο, το ερώτημα ήταν ποιος πρέπει να φέρει το κόστος. Οι ιδιοκτήτες σπιτιού ήταν υποχρεωμένοι να φροντίζουν τα μονοπάτια μπροστά στα σπίτια τους. Ωστόσο, δεδομένου ότι δεν το ένιωθαν, αποφάσισαν έναν νέο φόρο σε "πολυτελή σκυλιά" για να καλύψουν το κόστος. Όλοι οι μη εργαζόμενοι τέσσερις φίλοι θεωρήθηκαν ως πολυτελή σκυλιά, ενώ τα σκυλιά που τραβούν καροτσάκια ή χρησιμεύουν ως σκυλιά ρολογιών απαλλάσσονται από το φόρο. Είναι ενδιαφέρον ότι τα κυνηγετικά σκυλιά ταξινομήθηκαν επίσης ως "πολυτελή σκυλιά", αν και πολλοί ιδιοκτήτες σπιτιού τους είχαν. Ωστόσο, ο δικαστής του Βερολίνου πίστευε ότι ένας σκύλος κυνηγιού εξυπηρετεί την ευχαρίστηση του ιδιοκτήτη του.

Ο "φόρος σκυλιών" που εισήχθη το 1830 κάλυψε πραγματικά ένα μεγάλο μέρος του κόστους του πεζοδρομίου. Είναι επομένως πιθανό ότι η γαλήνη των τεσσάρων φίλων μας σήμερα μπορεί να ανιχνευθεί στους προγόνους τους όταν αφήνει τη "σκηνή του εγκλήματος" τους, χωρίς την οποία μπορεί να υπάρχουν πλακόστρωτα μονοπάτια στο Βερολίνο.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε πόσο στενά η ιστορία των σκύλων και των πεζοδρομίων του Βερολίνου συνδέονται. Τα σκυλιά διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο και άφησαν τα ίχνη τους στην ανάπτυξη της πόλης. Ακόμα κι αν πρέπει να αγωνιζόμαστε σήμερα με τις κληρονομιές των σκύλων, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα ζώα αξίζουν σεβασμό. Έκαναν το Βερολίνο τι είναι σήμερα - μια πόλη με πλακόστρωτους δρόμους και πεζοδρόμια.