Politieke uitdagingen: wat betekent een minderheidsregering voor Saksen en Thuringia?

Politieke uitdagingen: wat betekent een minderheidsregering voor Saksen en Thuringia?

Berlijn. De verkiezingen zijn net om de hoek in de federale staten van Saksen en Thuringia, en het politieke stadium zou binnenkort aanzienlijk kunnen veranderen. Uit een huidige enquête blijkt dat het alternatief voor Duitsland (AFD) in beide landen goed op weg is om de sterkste kracht te worden. Maar hier vraagt ​​u zich af: hoe wordt een stabiele regering gevormd wanneer bijna alle partijen samenwerking met de AFD uitsluiten?

De cijfers zijn duidelijk: volgens een FORSA -enquête die vrijdag is gepubliceerd, komt de AFD in Thuringia op 30 procent, terwijl de CDU 22 procent is. De Alliantie Sahra Wagenknecht (BSW) bereikt 17 procent, gevolgd door links met 14, de SPD met 7 en de Groenen met 4 procent. De foto is vergelijkbaar in Saksen: hier leidt de CDU met 33 procent, gevolgd door de AFD met 31 procent. De BSW heeft ook een aanzienlijk aandeel op 12 procent. De SPD zal worden vertegenwoordigd in het Dresden State -parlement op 7 procent, de Groenen creëren 6 procent. De uitdagingen voor toekomstige overheidsvorming zijn al tastbaar.

Wat betekent een minderheidsregering?

In dergelijke gevallen zijn sommige parlementsleden akkoord met de oppositie van een stemming over wat de minderheidsregering kan helpen. Maar dit brengt ook risico's met zich mee: als de oppositie tegen bepaalde ontwerpwetten is, kunnen ze worden geblokkeerd. Om deze reden zijn minderheidsregeringen vaak niet erg efficiënt omdat ze constante onderhandelingen moeten uitvoeren en dus gevoelig worden voor externe invloeden.

Kijk naar de geschiedenis van minderheidsregeringen

In Duitsland zijn minderheidsregeringen eerder een zeldzaamheid. Historisch gezien was er geen langdurige minderheidsregering op federaal niveau. Een prominent voorbeeld is de SPD onder Willy Brandt, die in 1972 gedurende 244 dagen zonder meerderheid regeerde nadat er een verandering van partij en parlementaire groep was.

daarentegen zijn er enkele voorbeelden van minderheidsregeringen op staatsniveau, zoals in Berlijn, waar de CDU regeerde van 1981 tot 1983. In Hesse regeerde de SPD van 1982 tot 1985 zonder zijn eigen meerderheid. Het verhaal laat zien dat minderheidsregeringen vaak moeten bewegen in een constant gebied van spanning tussen de politieke facties.

Een opmerkelijk voorbeeld is Saksen-anhalt: van 1994 tot 2002 konden de sociaal-democraten meer dan 2858 dagen handelen zonder overheidsmacht, wat een zeer lange tijd is in de geschiedenis van de Federale Republiek. In Thuringia hebben we al een kijkje in een bestaande minderheidsregering die sinds 2020 onder de leiding van Bodo Ramelow (Die Linke) staat.

De gevoeligheid van minderheidsregeringen is niet alleen duidelijk in de instabiliteit van de regering, maar ook in de uitdaging om voldoende meerderheden te krijgen voor belangrijke wetgevingsvoorstellen. Zonder de goedkeuring van het parlement wordt bijvoorbeeld geen huishouden aangenomen, wat kan leiden tot politieke blokkades. Ze zijn ook vatbaar voor wantrouwen als de oppositie de mogelijkheid heeft om de regering op elk moment omver te werpen. Het valt nog te bezien of de partijen in Saksen en Thuringia het eens kunnen zijn over een gemeenschappelijke noemer of dat een minderheidsregering de enige manier is om een ​​overheidsvoorziende regering te vormen.

Er zijn zowel voor- als nadelen voor een dergelijke vorm van overheid. Het Federal Center for Political Education wijst erop dat een minderheidsregering zwakker kan maken en tegelijkertijd radicale partijen kan versterken. Desalniettemin kan het er ook toe leiden dat meer partijen een stem krijgen in het politieke proces, dat de regering dwingt om nog meer te vechten om hun doelen te bestrijden.